W 1928 roku w biurze konstrukcyjnym Konstantina Kalinina rozpoczęła się praca nad dużym samolotem pasażerskim do lotów transkontynentalnych.
Projekt tego giganta zakładał dość oryginalną konstrukcję, gdyż ładunkowa przestrzeń znajdowały się w skrzydłach. Z tego powodu skrzydła miały b.duże rozmiary i samolot miał przybrać formę latającego skrzydła. W skrzydłach znajdowało się dosyć spore pomieszczenie o wymiarach: 10,6 m długości, 6 m szerokości i 2,33 m wysokości, w którym były zaplanowane miejsca dla ładunku i pasażerów. W pierwszej wersji samolot miał być napędzany silnikami rzędowymi znanej marki BMW, lecz docelowo zastosowano w nim napęd silnikowy AM-34.
Prototyp całego samolotu gotowy był już w sierpniu 1933 roku i został nazwany jako K-7, a w dniu 21 sierpnia 1933 roku odbył się jego lot próbny. W następnej kolejności rozpoczęto przeprowadzenie następnych lotów badawczych, w których dopatrzono się szereg usterek konstrukcyjnych. W dniu 21 listopada 1933 roku, w czasie kolejnego testowego lotu, maszyna nagle spadła na ziemię i uległa zniszczeniu, a z 20 lecących nią osób na pokładzie zginęło 15. Wypadek ten spowodował przerwanie dalszych prac nad tym samolotem. Ustalono, że prawdopodobną przyczyną katastrofy były drgania jednego z silników umieszczonych w gondoli kadłuba samolotu.
W 1935 roku pomimo katastrofy biuro projektowe K. Kalinina otrzymało zlecenie zbudowania dwóch maszyn prototypów samolotu, jednego w wersji bombowej a drugiego w pasażerskiej. Jednak zmiany w kierownictwie lotnictwa jakie nastąpiły w następstwie czystek stalinowskich, spowodowały przerwanie ich budowy a konstruktor samolotu został aresztowany.
